>
Allahım…
Neden yarabbim.
Neden !
Yatakta oturmuş onu bekliyorum.Üzerimde işlemeli bir gelinlik.
Gözlerime zorla sürdükleri sürmeler,
Dudaklarımda şehirden gelme yağlı bir kızıllık.
Taktıkları altınlar bileklerimi ağrıtıyor,
Süs değil bunlar, altından prangalar.
Beni sonunu göremediğim bir denizin içinde, aşağıya çekiyorlar.
Boynumda şıkırdayan beşi bir yerde
Her çınlayışında,
kendimi iyice kurbanlıkmışım gibi hissediyorum.
Düğün boyunca daha olgunlaşmamış göğüslerimdeydi gözleri.
Düğünün bitmesi için sabırsızlanıyor,
Elleri ikide bir yanındaki içki testisine uzanıyordu.
İçtikçe hayvanlaşıyor,
İçtikçe sabırsızlanıyordu.
Damat tıraşı olmuş suratında,
Bazen sinirli bazense aç gözlü bir ifade beliriyor,
Ona baktığımı görmesin diye başımı çevirince hayvan gibi kahkaha atıyordu.
Ona göre herşey mükemmeldi.
Birazdan herkesi yollayacak,
Yarı yaşındaki bir kızdan alcaktı yılların hıncını.
Şehirdeki gecelik kadınlara benzemeyecekti bu seferki,
İncecik körpe bir bedenin üstüne çıkacaktı.
İç çekiyordu durmadan.
Bense,
ağlamamak için kendimi zor tutuyordum,
ah hayır, bir ara gerçekten ağladım.
Ailemden ayrılıyorum diye ağladığımı sandılar.
Oysa ki köyümüzdeki her kadın,neden ağladığımı biliyordu.
Geliyor sanırım.Allahım.O adam üstüme çıkacak,peki ben n’apacağım.
Kaçmalıyım…
Ama nereye kaçacağım söyle !
Onu sadece bir kere gördüm ben, düğünden önce,
Elimde leğen, sabun kokusu duyuyorum onu hatırlarken ben.
Gölde babamın kirlilerini çiteliyordum,
Sıcaktı hava,
Yazmam uçuverdi…
Yanımda bir gölge belirdi,
Yazmayı uzattı bana.
Gözlerindeki o aç ifadeyi ilk orada gördüm ben.
Sonra öğrendim ki babamdan istemiş beni.
Daha kaç yaşındayım ki ben?
Ha ? kaç yaşındayım biliyor mu o?
Ailem bile bilmiyor ki?
Ben sadece satılmak için doğmuşum.
Doğurganlığımı kazandığım gün tezgahta sergileniyormuşum
Haberim yoktu,
Benim için hayat sadece köyümden ibaretti,
Köyümde küçük kuzularımla oynayacaktım.
Ablalarım teker teker evlendiler…
Ben farkedemedim sıranın bana geleceğini,
Tanımadığım bir adamla,
Başka bir yavuklum varken…
Yavuklum olduğunu düşündüğüm oğlan, köyden okumak için giderken…
Hiçbirşeyi fark edememişim ben.
Yalnız başımayım.
O bana sahip olurken de yalnız olacağım…
Çocuklarım olduğunda da.
Kapı açılıyor.
Ben,
ah allahım.allahım.
Tepemde dikiliyor.
Yine o aç ifade.
Başımı öne eğdim.Başka ne yapabilirim söyle.
O ise yanlış anlıyor, naz yaptığımı sanıyor.
Bana dokunan tek şey şuan ben tarlalarda oynarken,
ben koşarken sallanan buğday başları olmalıydı.
üzerimdekileri çıkarırken tek bir damla süzüldü gözümden.
Kapı kilitliydi.
Yarın herkese, kana bulanmış çarşafla kanıtlayacaktı erkekliğini.
Artık o kadar da masum değilim.
O kadar çocuk değilim.
Değil miyim?
-Sonra da neden bu ülkenin gidişatı kötüye gidiyor, diyoruz.
-Sizi, daha yaşamadan ölen kızlarımız için bir ömürlük saygı duruşuna davet ediyorum.
-Saygıyı sadece bir dakikalığına değil, yaşadığınız süre boyunca gösterin kadınlarımıza.
-O ufak yaşlarında aldıkları sorumlulukları düşünün.
-Tarlalarda çalışırken doğurmak zorunda kaldıkları evlatlarını da düşünün.
-Oğlan çocuğu olmazsa o kızın hayatının, ağaçtan düşen bir yaprak misali, nasıl çürüdüğünü düşünün.
Düşünün…
hazellova 
>Ah be canım,ah be güzelim ne derin konulara girmişsin sen böyle..düşünür içim acır o gönülsüz yakalanılan evliliklere..:)) İyi bayramlar diliyorum..:))
>Hep üzerinde yazmak istediğim bir konuydu…İçimden geldi, yazayım dedim.:) teşekkür ederim sana da iyi bayramlar 🙂
>Pek etkileyici bir anlatim olmus. ozgurlugu hice sayilmis tum insanlar icin saygiyla egiliyor ve bunlara sebep olanlari kiniyorum…
>okurken alıntı yaptığını sanmıştım.. diyecek bir şey bırakmamışsın.. ağzına sağlık!
>inan içim karardı ama hayatın gerçekleri 😦
>Etkileyici.İyi de olmuş yazdığın.Keşke herkes bu kadar duyarlı olabilse.
>İçim paralandı Hazel, kalbim sıkıştı okurken, yaşadım o anı, o gencecik çocuklar, çocuk daha o.
>hazeeel, baaak dikkat et, aşıyorsun kendini, yeniliyorsun.:)kendinden uzaklaşıp başkalarına ulaşıyorsun.ne de güzel konu. ve etkileyici bir anlatım.kimin öyküsü diye okudum.seninmiş.:)sanatçı duyarlılığı bu.:)haklısın da ayrıca.
>@Hero of Darkroom: çok teşekkür ediyorum, hem beğendiğin için hem de bu kadar anlayışlı olduğun için. :)@Beyaz Büyü : Bazen insan o kadar ağır duyguların tesiri altında kalıyor ki,bu duyguları aktarırken inanılmaz yazabiliyor.Bu da o şekil oldu sanırım.Okuduğumda ben bile alıntı yaptığımı hissediyorum.Ama hepsi kurgu olduğu kadar da gerçek.Bunları yaşayan binlerce kardeşim var.@ Mia : Evet
bu blog hayallerin blogu ama gerçeklerin etkisinde kalmıyor değil.Kurduğum her hayal bir gerçeği örtmek için yapılmış, bazen o kadar şeffaf oluyor ki hayallerim gerçekleri kapatacağına belirgin kılıyor.sizi hüzünlendirmek istemezdim ama bizim için bu beş dakikalık bir duygu.Onlar ise hayatlarını bu şekilde yaşıyorlar.
>@ Hayalci : Sağol canım. Keşke herkes bu kadar duyarlı olsa, onu yapmadı, bari kendi imkanlarını boşa harcamasa.Okuyamayanların yanında okumaktan vazgeçenleri gördükçe sinirleniyorum.@Aslısın : evet, ben de yazdığım cümleleri hatırladıkça ürperiyorum.Bu, kadına yapılan haksızlıkların çıkış noktası, çocukluktan başlayanlar bunlar.@deepblueeagle: teşekkür ederim :)ama insan başkasının acısıyla başarılı olmayı yediremiyor, bilmem anlatabiliyor muyum :(İnsanı yazmaya iten en büyük duygular da öfke ve üzüntü.Çok ironik gerçekten.yine de teşekkür ediyorum,Sizi düşündürebildiysem ne mutlu bana.
>Bu kadar iyi hissedebilmen gerçekten etkileyiciTebriklerhttp://miyukininblogu.blogspot.com
>etkileyicilikten çok herkesin yapması gereken birşey olduğunu düşünüyorum.ama teşekkür ederim 🙂
>Oha!Çok anlamlı olmuş bu yazı
>evet, blogdaki en ciddi ve en anlamlı yazı oldu sanırım :/ya da şöyle diyeyim,hayallerimden uzak,gerçeğe en yakın yazı oldu.
>Çok ciddi ve duyarlı,kutluyorum seni..:))
>teşekkür ediyorum, herkesin hissetmesini istedim.Sadece birkaç dakikalığına da olsa, neler yaşadıklarını bilmelerini istedim…
>Off Hazal beni benden aldın. Ne güzel yazmışsın böyle ! Keşke bu yazdıklarını bizler değil de o pislikler okusaydı. İnanmıyorum ama belki içleri biraz olsun acırdı..
>canım çok teşekkür ederim.Umarım.. okurlar..